Kúlstig.

Það að vera kúl og það að vita hvað er kúl.
Tvennt ólíkt.
Neutral-töffarar eru afar fágætir. Gúmmítöffara má hins vegar finna á hverju strái. Veldu bara réttu leiðina við lækinn og þá færðu að drekka. En af hverju virðist það samt eins og gúmmítöffararnir ná alltaf yfirráðunum í þessum heimi?
Er það öfund, græðgi, sterkari tvívöðvar?

Greind.
Í grunnskóla lærum við að greind sé hæfileikinn til þess að aðlagast umhverfinu. Þeir sem að geta aðlagast umhverfinu eru greindari en hinir. En það að aðlagast umhverfinu þýðir ekki alltaf að maður fái rétt á prófum, er það? Maður hlýtur að geta verið með kúl-greind, annars væru engin af okkur svöl. Ef að allir væru Palli einn í heiminum myndu eflaust allir vera þeirra 100% sjálf.
En hver er munurinn á því að vera maður sjálfur og vera sjálfið í samfélaginu? - Það að vita hvernig fólk mun bregðast við þér - greindin að aðlagast umhverfinu þínu, þessar lærðu reglur.

Við erum strengjabrúður lífs okkar. Tilviljun hæ hoppsa hí. Síðan geim óver. Búið líf.

Það að aðlagast umhverfinu er í raun ekki umhverfið sjálft, heldur samfélagið. Siðblindurnar, þeir sem ekki fara eftir reglum samfélagsins, þeir sem ekki hegða sér og hugsa eins og samfélagið segir þeim að hugsa, ÞEIR mega rotna í rúmum með beltum og hengilásum með nógu mikið dóp til þess að þurfa ekki að hugsa.

Fulltrúar landsins fara því út í heim tralalala. FRJÁLST LAND, VELFERÐARRÍKI og NÁTTÚRUAUÐLINDIR bera upp á góma. Er hægt að hugsa fyrir sjálfan sig lengur, eða hefur það alltaf verið fjarlægur draumur? Manni er ekki frjálst að gera neitt lengur og það hryggir mig.

Að vera góður og vita hvað er gott. Hvort er Ísland?

Að lifa í NÚ-inu.

Einhver sagði einhverntímann að NÚ-ið er hin líðandi stund sem ekki er hægt að skrásetja. Það eina NÚ sem við lifum í er NÚ því að NÚ-ið er NÚ og NÚ og NÚ. Um leið og þú segir NÚ þá er það NÚ farið og nýtt NÚ komið. En lifum við þá ekki í fortíðinni og framtíðinni ?
Auðvitað lifðum við í öll þau NÚ sem hafa orðið síðan við urðum til en hugsar einhver nú til dags að maður er til NÚNA?

Ég hef oft fengið það framan í mig að ég lifi í framtíðinni. Þegar ég var í grunnskóla gat ég ekki hægt að segja 'Ég get ekki beðið eftir því að fara í menntaskóla' og nú þegar ég er loks komin í menntaskóla get ég ekki hægt að plana háskólaárin. Er ég þá anti-melló skipulagsfíkill eða er þetta ekki innbyggt í okkur öllum? Mér þykir gaman að lifa og fagna framtíðinni. En til þess að gera sem best úr framtíðinni og gera hana að heilmörgum góðum NÚ-um, þurfum við að skipuleggja framtíðina með hjálp reynslu allra gömlu NÚ-anna.

NÚ-ið er málið, eða hvað? Hvað ert þú að gera NÚ-na ?

Ofurhetjur og vondir gaurar.

Bjargvættur og vondi gæinn, hver er Batman Íslands?

Í kvikmyndagerð er hægt að taka hvaða karakter sem er og 'badguy-isha' hann. Látum Batman gera nokkra siðlausa hluti;Nauðga gamalli konu, drepa nokkra munaðarleysingja og slátra nýfæddum kettlingum með vélsög. Þetta myndi að sjálfsögðu slá í gegn innan ákveðins markaðshóps. En gömlu kerlingar heimins, munaðarleysingjarnir og þeir 'hugprúðu' myndu eflaust segja bless við Batman á svipstundu. Kommon, Batman er kannski heilagur en hann er ekki svona heilagur.
Án þess að ég fari í of djúpt 'veraldarlega' hluti þá ætla ég að skjóta því inn í að í hvaða samhengi sem er á öllum sviðum heimsins þarf alltaf að vera til 'the villain'. Þannig er það bara og er auðvitað á allra vitorði og fólk þarf ekki einu sinni að hugsa það til að vita það. Það þarf að vera vondi karl til þess að það sé góði karl yfirhöfuð. Yin Yan, Karma, jafnvægi o.s.frv. það sem ég var að tala um í seinasta bloggi líka, svengd og saðning.

Við þurfum öll vonda gaurinn. Í daglegum aðgerðum þurfum við bara að finna rétt svo fyrir tilvist vonda gaursins svo að við getum haldið áfram að lifa okkar yndislega hugprúða lífi og okkar ró verður ekki raskað í nokkur augnablik í viðbót. Við þurfum orsök fyrir afleiðingunni ekki satt? Þannig er mannkynið, forvitnin ein og ekkert annað. En er okkar þráhyggja í hugarró ekki oft valdur óþarfa blóraböggla?

Þetta átti Batman að hafa gert í nýjustu myndinni, The Dark Knight sem persónulega er í mjög litlu uppáhaldi hjá mér en það er allt annað mál. En í The Dark Knight tók Batman þá ábyrgð að vera blóraböggullinn því að það var það sem Gotham þarfnaðist.

Þegar við snúum okkur að Íslandi með þetta sjónarmið í huga, hver er þá 'vondi gaurinn' eða er hann kannski bara fórnarlamb þjóðarinnar og er í raun bara saklaus blóraböggull? Í því er hægt að segja að ef til vill er vondi gaurinn hetjan EÐA öfugt. Nei, ég er komin út í bullið núna..

Þetta blogg átti að vera um allt allt allt annað heldur en þessa þvælu en ætlaði ég að tala um George Clooney, James Bond og Batman. En það verður að vera /To be continued.

Góða nótt.

Einn bullukollurinn í viðbót

Mér líður oggupons eins og ég sé tólf ára aftur að uppgötva Fólk.is á nýjan leik með alla linkana á heitu poppstjörnunum. En fólk.is er úrelt og einnig eru það poppstjörnurnar. Með hverju árinu þarf maður að koma með raunsærri rök í bloggunum, þarf að haga sér eins og manneskja en ekki unglingur. Fara eftir uppskriftinni. Flottu leiðbeiningunum. MOGGBLOGG eru víst nýju leiðbeiningar lífsins. Orð Moggabloggarans má ekki véfengja, regla númer eitt.

En á erfiðum tímum sem og nú þegar kjarnorkuslagyrði birtast á útgönguveggjum Nóatúns og ÍNN er orðin heitasta sjónvarpsstöð landsins, hvað er annað í stöðunni en að tjá tilfinningar sínar fyrir alþjóð Internetsins með nokkrum saklausum bloggum ?

Það sem er 8,1 prósent atvinnuleysi og sumar í aðsigi. Ég heyri krakkana pískra um enga sumarvinnu á skólagöngunum og allt virðist stefna til helvítis. Blóð, sviti og tár um sætin á almenningsbekkjunum, bærinn að grána enginn aur og aðeins saur hvað er að ríkisstjórninni? Það sem ég skil ekki er að fólk virðist gleyma þeirri einföldu staðreynd að það er til. Ég er ekki að boða dulspeki þar sem líkaminn er musteri og hvert og eitt okkar ættum að detta sem dropar í hafið. Lífið er brandari, af hverju ekki að lifa eftir því? Og nú kemur ræðan..

Þegar fólk gleymir tilvist sinni vil ég meina að það sé í tilvistargleymsku en alls alls alls ekki K-orðið. Tilvistargleymska lýsir sér þannig að maður einblínir svo mikið á allt sem maður hefur ekki að maður gleymir því sem maður ætti að hafa. Já, þetta er mótsögn en málið er að maður hættir að forgangsraða eftir lífinu og forgangsröðum frekar eftir þörfum samfélagssins. En hvað eru þarfir samfélagssins?
Fólk með peníng?
Fólk með skilning?
Fólk með skoðanir?

Af hverju getum við ekki bara kvatt tilvistargleymskuna og fagnað sumrinu sem boða sólarinnar og freknanna og Nauthólmsvíkur? Munum eftir litlu frændsystkinunum með hálfan ísinn á kinn og hinn helminginn á stuttermabolnum. Páskaliljur og Sólblóm og rólóvellir og góðhjörtu að gefa Appelsín í gleri á Austurvelli. Línuskautar og marblettir. Hvað annað getur fólk beðið um ? Gleymum stoltinu og gleymum lánavöxtunum í stutta stund. Kerlingar sem halda að þær spari með því að fara á útsölur og gráhærðir karlar á Hressó sem virðast halda að þeir fiski upp veiði fyrir litla gaurinn með því að kaupa 1500 króna Mojito handa BRJÓSTUM en greinilega UNDIR-LÖGALDRI. Þetta er náttúran. Hinn eilífi pendúll sem sveiflast í gegnum lífið og snýst og leyfir okkur að halda jafnvægi því að við verðum einhverntímann að vera svöng til að finna fyrir saðningu. Ég er orðin það þreytt að ég veð úr einum pollinum yfir annan án þess að finna fyrir bleytu. Takk fyrir mig,

Fríða Ísberg.